Nasze przedsięwzięcia

Innowacje pedagogiczne, nawet te o najwęższym zasięgu, zawsze wzbogacą ofertę edukacyjną. Zakres innowacji pedagogicznej w praktyce przedszkolnej, jest dowodem na to, iż nasza placówka uczestniczy w tworzeniu zmian społecznych, gdyż z całą pewnością można powiedzieć, że dzięki innowacji pedagogicznej promujemy szlachetną ideę uczenia się przez całe życie w naszym środowisku lokalnym/społecznym.
W naszym przedszkolu nauczyciele stworzyli kilka innowacji aby wzbogacić ofertę edukacyjną placówki oraz by dzieci miały możliwość uczestniczenia w nietypowych zajęciach rozwijających ich zainteresowania.

Dzieciństwo to okres w życiu człowieka, w którym kształtują się jego postawy determinujące aktualne i przyszłe zachowania dotyczące zdrowia. Utrwalone wówczas przyzwyczajenia i nawyki decydują o jego późniejszym stylu życia. Edukację zdrowotną należy rozpoczynać jak najwcześniej, wspólnie z rodzicami dziecka. Przedszkole może mieć ogromny wpływ na kształtowanie się tych postaw. Dlatego niezmiernie ważne jest to, co oferuje dziecku w zakresie edukacji zdrowotnej. Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym etapem w kształtowaniu prozdrowotnych wyborów oraz stosunku dziecka do środowiska, wobec którego będzie w przyszłości podejmować decyzje. Budowanie świadomości prozdrowotnej to nie tylko przekazywanie wiedzy, ale i odpowiedzialność za własne zdrowie i bezpieczeństwo. Dobry stan zdrowia warunkuje prawidłowe przystosowanie się do środowiska społecznego. Dobre samopoczucie, odporność organizmu umożliwia systematyczne uczęszczanie do przedszkola, a także ułatwia zabawę i naukę.
Program ten dostosowany jest do pracy z dziećmi 3 – 6 letnimi. Treści zawarte w programie określają – biorąc pod uwagę możliwości dziecka – poziom aktywnego i świadomego zaangażowania w sprawy zdrowia.  
Proponowany program edukacji zdrowotnej został tak skonstruowany, by dziecko po ukończeniu etapu wychowania przedszkolnego, cechowała względna samodzielność. Powinno ono również podejmować próby samooceny własnej aktywności i samokontroli swoich zachowań.
 

Dzieci stanowią specyficzną grupę uczestników ruchu drogowego
ze względu na ich mniejsze możliwości intelektualne i percepcyjne, zwiększone  ryzyko urazów i trwałych uszkodzeń ciała. Nie zdają sobie sprawy z występujących na drodze zagrożeń – bywają nieostrożnie, nie skupiają uwagi, są mało spostrzegawcze, nie potrafią analizować sytuacji
i nie dostrzegają skutków swoich zachowań.
Najważniejszym celem w wychowaniu komunikacyjnym jest wyrobienie ostrożności u dzieci i uczulenie ich na zagrożenie na ulicy. Coraz więcej dzieci i młodzieży staje się ofiarami wypadków drogowych. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest ich własna lekkomyślność, często beztroska rodziców, czy brak wyobraźni użytkowników drogi.
Umiejętność poruszania się poza domem, a więc korzystania z ruchu drogowego dla pieszych, człowiek powinien opanować jak najwcześniej. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie w pracy dydaktyczno-wychowawczej wiedzy i umiejętności z zakresu wychowania komunikacyjnego.
 
Program powstał,  ponieważ warunki korzystania z dróg są coraz trudniejsze i przy tym zwiększyła się liczba wypadków drogowych z udziałem dzieci.  W związku z tym należy nasilić pracę dydaktyczno – wychowawczą w tym kierunku już od najmłodszych lat.